هالیوودی به روش حسابداری غیر شفافی گفته می شود که فیلم سازان هالیوود برای بودجه بندی و ثبت درآمدها و هزینه های تولیدات خود به کار می برند دراین روشها عمدتا هزینه ها به صورت متورم ثبت می شوند تا سود را کاهش دهند یا حتی آن را به زبان تبدیل کنند با این کار مبالغی که قرار است برمبنای رقم سود خالص به اشخاص دیگر پرداخت شوند کاهش می یابد . جان دی ، مک دولاند در رمان خود با نام «سقوط آزاد در قرمز به رنگ خون»(1981) از زبان شخصیت داستان درباره ی حسابداری هالیوودی چنین می گوید:
عزیزم این یک صنعت است! آدم های خلاق واقعی حسابداران هستند یک استودیوی بزرگ پس از آن که سه بار هزینه ها را بالا و پایین کرد، نیمی ازسود را بالا کشید بیست درصد سود به عنوان سربار، سی در صد سود به عنوان هزینه ی بخش ، به علاوه اجاره بها و ...
حسابداری هالیوودی به شیوه های گوناگونی می تواند انجام شود در یک شیوه شرکت هایی وابسته به مالکان اصلی استودیوها ایجاد بخش هایی از کارهای تولید و پخش فیلم به آن ها سپرده می شود با این روش مبالغ قابل ملاحظه ای از سود فیلم های ساخته شده از راه مبالغ متورم پرداختی به این شرکت های وابسته بیرون کشیده می شود این شیوه می تواند دامنه ای از طرح های متقلبانه ی ساده تا بسیار پیچیده را در برگیرد.
سه گونه ی اصلی هزینه ها که تا حد امکان متورم می شوند تا مبلغ سود به پایین ترین اندازه ی ممکن کاهش داده شود عبارت اند از:
سربار تولید-: استودیوهای فیلم سازی به طور میانگین سربار تولید را با استفاده از رقمی نزدیک به 15 درصد از کل هزینه های تولید محاسبه می کنند.
سربار پخش: معمولا نزدیک به 30 درصد فروش گیشه به پخش کنندگان پرداخت می شود.
سربار بازاریابی: استودیوها معمولا برای تعیین این مبلغ نزدیک به 10 درصد هزینه ای تبلیغات را مبنای محاسبه قرار می دهند.
همه ی موارد بالا بیانگر این است که محاسبه ی هزینه ی سربار در صنعت تولید فیلم بسیار بحث برانگیز است یعنی در واقع همه ی درصدهای یاد شده بدون مبنای قابل اتکا و استاندار منطقی به کار می روند.
به دلیل به کار گیری حسابداری هالیوودی برآورد می شود تنها نزدیک به 5 درصد فیلم ها سود خالص حسابداری گزارش می کنند و فیلم های پرفروشی هم چون مرد بارانی ، فارست گامپ، بت من،هری پاتر و محفل ققنوس،..
برروی کاغذ زیان ده بوده اند، از این رو ، بیشتر چهره های نام دار هالیوود بخش متغیر دستمزد خود را به جای سود خالص بر مبنای درآمد ناخالص توافق می کنند. در این رابطه ادی مورفی کمدین نام دار هالیوود سود خالص را سود میمونی نامیده و گفته است: فقط احمق ها مبلغ سود خالص را در قرارداد خود به عنوان مبنای محاسبه ی دستمزد می پذیرند!
به عنوان مثال مایکل مور کارگردان فیلم فارینهایت 11/9 که برنده جایزه ی نخل نطلایی بهترین فیلم جشنواره کن 2004 شده برعلیه تهیه کنندگان این فیلم – باب و هاروی وینستین – اقامه ی دعوی کرد. مور مدعی شد که آنان با حساب سازی و گزارش زبان حسابداری ، بخش متغیر دستمزد او برمبنای سود خالص را بالا کشیده اند . جالب است بدانید که فروش این فیلم بیش از 200 میلیون دلار و هزینه ی تولید آن تنها 6 میلیون دلار بود!
وینستون گروم ، نویسنده ی رمان فارست گامپ نیز که بخشی از حق تالیف خود برای فیلم فارست گامپ را برمبنای درصدی از سود خالص توافق کرده بود ، به دلیل گزارش زیان حسابداری برای این فیلم، نتوانست آن مبلغ را دریافت کند این فیلم نیز فروش خیره کننده ای نزدیک به 700 میلیون دلار داشت و هزینه های تولید آن تنها 55 میلیون دلار بود!
حسابداری هالیوودی به روش حسابدا ری غیر شفافی گفته می شود که فیلم سازان هالیوود برای بوجمه بندی و ثبت درامدها و هزینه هیا تولیدات خود به کار می برند
حسابداری هالیوودی محدود به فیلم های سینمایی نمی شود به عنوان مثال، مجموعه ی تلویزیونی بابل 5 ساخته ی جی. میشل استراچینسکی ، محصول شرکت برادران وارنر ، مجموعه دنباله داری بسیار موفق در سال های پایانی سده ی بیستم بود. این مجموعه که از 1993 تا 1998 در پنج فصل تولید شد، نزدیک به یک میلیارد دلار حق بخش تلویزیونی و 500 میلیارد دلار فروش دی وی دی را نصب آن شرکت کرد. استراچینسکی کارگردان این مجموعه و نویسنده ی نزدیک به 90 درصد از قسمت های آن ، می توانست درآمدی بی نظیر از سود این مجموعه به دست آورد. اما در صورت سود و زیانی که شرکت برادران وارنر در پایان سال پنجم به وی ارائه کردند، نتیجه ی نهایی 80 میلیون دلار زیان بود! استراچینسکی در این رابطه به سخره گفت بر مبنای قرارداد من اگر فیلمی از شرکت برادران وارنر در بوتسوانا کشوری درجنوب افریقا – نیز با ناکامی روبرو می شد ، آنان می توانستند هزینه های آن فیلم را از سود مجموعه تلویزیونی بابل 5 کم کنند!